سخنرانی یاسر عرفات در هنگام گرفتن جایزه صلح نوبل
برگردان: فهیم نعیمی
"پس اگر آن ها متمایل به صلح شدند، تو هم چنان به آن متمایل شو، و به خداوند توکُل نما" قرآن شریف 8:62.
از زمانی که من از جانب مردم خودم برای استرداد سرزمین از دست رفته مان مأمور شدم، به این باور رسیده بودم که تمامی فلسطینی های در تبعید و فلسطینی های در داخل، یک روز، در برابر قربانی های شان، پاداش بازگشت به سرزمین آبایی شان و برخوردار شدن از آزادی را بدست خواهند آورد.
حالا، چنان چه نخستین هلال ماه صلح را با هم جشن می گیریم، من متوجه شهدایی هستم که نگاه شان در ضمیر من جا مانده اند و من که این جا عقب این میز خطابه شاهانه ایستاده ام، از من در باره میهن و سرزمین های بی صاحب شان می پرسند. من اشک های خود را از آن ها پنهان کرده و می گویم: "چقدر صادق بودید. قربانی های سخاوتمندانه شما ما را قادر ساخت تا سرزمین مقدس را ببینیم و نخستین گام ها را در نبرد سخت بسوی آن برداریم؛ نبردی که برای صلح است و صلحی که با شجاعت اتخاذ شده است."
حالا هم چنانی که بیداریی نیروی زاییندۀ خود را تجلیل می کنیم و سرزمین جنگ زده خود را، که در آن فرزندان ما برای چیدن گُل رقابت خواهند کرد، اعاده می کنیم، نسبت به فلسطینی های عرب نژاد احساس افتخار می کنم. زیرا نیروی شکیبایی، بخشش و ارتباط پایان ناپذیر آن ها با سرزمین و تاریخ شان، صفحه جدیدی به "افسانه های قدیمی" حماسی افزوده است.
به آن ها، به پسرها و دخترهای آن ملت بردبار، ملت سخدار و شبنم، ملت آتش و خوی {عرق}، این جایزه صلح نوبل را اهدا می کنم. من باید این جایزه را به اطفالی ببرم که آزادی، سلامت و امنیت در سرزمین آزاده از تهدید داخلی استثمار و ترس بیرونی اشغال را وعده گرفته اند.
آقای رییس! به خوبی میدانم که این جایزه سترگ را به من و آقایان "ایزاک رابن" صدر اعظم اسرائیل و "شیمن پیرس" وزیر خارجه اسرئیل در ازای دستآورد ویژۀ نداده اید، بل که هدف اصلی آن تشویق مایان جهت برداشتن گام های عملی و جدی برای تبدیل صلح از حرف به عمل است. ضمن این که ما را وادار می سازد تا پیامی را که مردمان ما بر عهده ما گذشته است به خوبی منتقل بسازیم.
فلسطینی ها همانند سایر برادران عرب خویش خواهان صلح پایا، عادلانه و سراسری، مطابق و منطبق به قطعنامه ها و مشروعیت بین المللی اند. صلح برای ما حیثیت دارایی را دارد و به نفع ماست. صلح سرمایه یی ست که افراد را قادر می سازد تا فردیت خود بدور از زنجیرهای منطقه یی، مذهبی و نژادی شگوفا سازد. صلح در واقع رابطه باستانی عرب و اسرائیل را احیا ساخته و عرب ها را قادر می سازد تا احساس انسانی خود را نسبت به تراژیدی یهودی در اروپا ابراز بدارند، چنان چه یهودی ها را قادر می سازد تا همدردی خود را نسبت به رنج های فلسطینی ها، در جریان گسست های تاریخی شان، ابراز دارند. تنها افراد زیر شکنجه می توانند رنج کسانی را که آزار دیده اند درک کنند.
صلح به نفع ماست؛ زیرا تنها در فضای صلح آمیز است که مردم فلسطین می توانند به آرزوهای مشروع خود برسند که همانا استقلال، حاکمیت ملی، ارتقا هویت ملی و فرهنگی، داشتن روابط نیک با همسایه گان و داشتن همکاری و احترام متقابل با مردم اسرائیل است. در مقابل، اسرائیلی ها قادر خواهند بود تا "هویت خاورمیانه یی" خود را ارتقا ببخشند و از لحاظ اقتصادی و فرهنگی بسوی همسایه گان عرب خود باز شوند. عرب ها نیز بی تابانه خواهان رشد موقف منطقه، از لحاظ دموکراسی، کثرت گرایی و موفقیت، در جهان هستند، در حالی که سال های فراوان، این منطقه، به سبب جنگ ها از این امتیاز محروم بوده است.
هم چنانی که جنگ ماجراجویی بزرگی ست، صلح چالش و قمار بزرگ است. اگر در تأمین صلح برای ایستادگی در برابر تند باد و توفان ناکام بمانیم. اگر در تقویه صلح و یا رشد آن ناکام شویم، قمار را خواهیم باخت. بناً از پس این تربیون بر سایر همتایان خویش صدا میزنم که پروسه تأمین صلح را سرعت ببخشید، تا با برگزاری انتخابات به دوری جدید برسیم و صلح به واقعیت تبدیل شود.
ما پروسه صلح را، بر مبنای طرح "زمین برای صلح"، قطعنامه 242 و 338 سازمان ملل متحد و سایر آرای بین المللی، برای تأمین حقوق مشروع مردم فلسطین راه اندازی نمودیم. هرچند پروسه صلح به آنچه که مدنظر بود نرسید، اما فضای اعتماد و گام های برداشته شده در سال نخست و دومِ توافقنامه صلح خیلی امیدوار کننده است و از طرفین می خواهد تا شرایط خود را ساده تر و آسان تر بسازند. آن چه باقی مانده است باید تکمیل شود، به ویژه انتقال قدرت و برداشتن گام های بیشتر برای خروج نیروها و شهرک های اسرائیلی از کرانه باختری. این پیشرفت ها جامعه ما را کمک خواهد کرد تا زیرساخت های خویش را بازسازی کند و در آینده جهان جدید از طریق میراث های فرهنگی و دانش خویش سهم بگیرد.
در این چارچوب من از روسیه و ایالات متحده امریکا، دو حامی بزرگ کنفرانس صلح، می خواهم کمک کنند تا با عبور از موانع، پروسه صلح سریع تر به پیش برود. هم چنان از ناروی و مصر، که از نخستین کشورهای کمک کننده به پروسه صلح میان اسرائیل و فلسطین هستند، می خواهم تا این ابتکار ارزشمند را که از اسلو آغاز و به واشنگتن و قاهره رسیده است، مانند گذشته تعقیب کنند. نام اسلو به خاطر همراهی پروسه صلح همانند نام سایر کشورهای که گفتگوهای دو جانبه را کمک کرده اند، روشن و بلند باقی خواهد ماند.
این جا از کشورهای جهان، به ویژه کشورهای کمک کننده می خواهم تا کمک های خود را بیشتر بسازند تا فلسطینی ها بتوانند بر مشکلات اقتصادی و اجتماعی خود فایق آیند و زیرساخت ها را بازسازی نمایند. در نبود زمینه های لازم مادی پروسه صلح ادامه نخواهد یافت و صلح برقرار نخواهد شد. من از همتای خود می خواهم تا با طرح دیدگاه ستراتیژیک و جامع مورد نیاز به پروسه صلح نیروی جدید ببخشد.
اطمینان به تنهایی سبب ایجاد صلح نمی گردد. اما پذیرش حقوق و اطمینان میتواند صلح بیاورد. ناکامی در شناخت حقوق حقه دیگران احساس بی عدالتی را ایجاد می کند و آتش را در زیر خاکستر پنهان می کند. این وضعیت صلح را بسوی دام های خطرناک و حالتی که هر آن امکان انفجارش می رود رهنمود می شود.
ما صلح را نه به عنوان حرکت تکتیکی و یک جانبه مبتنی بر محاسبات جاریِ بُرد و باخت، بل که به عنوان انتخاب تاریخی و ستراتیژیک تلقی می نماییم. صلح تنها پروسه سیاسی نیست، بل که فعالیت همه جانبۀ است که در آن آگاهی عامه، توسعه اقتصادی، علمی و تکنولوژیک نقش عمدۀ بازی می کند. چنان چه فعالیت های فرهنگی و اجتماعی نقش خیلی مهمی را در تأمین صلح بازی می کند.
این ها را ذکر کردم تا سفر خیلی مشکل صلح را که در آن تا حال فاصله کوتاهی را طی کرده ایم، یادآوری کنم. ما باید جرئت و تهور بیشتری داشته باشیم تا بتوانیم فاصله بیشتری را به پیش طی کنیم تا به صلح همه جانبه دست بیابیم.
از آن جایی که تصمیم به زندگی و همزیستی مسالمت آمیز گرفته ایم، ما باید تلاش کنیم تا آنرا بر بنیادهای مستحکم استوار کنیم تا پایدار باقی بماند. برای خروج کامل از نوار غزه و کرانه باختری رود اردون نیاز است تا مسأله ایجاد شهرک ها مورد بررسی قرار بگیرند، زیرا این شهرک ها میان دو منطقه فوق الذکر فاصله ایجاد کرده و سبب تنش می گردد. این تنش ها در مخالفت با روح صلحی قرار دارد که ما جستجو می کنم. عین مسأله متوجه بیت المقدس، مکان معنوی برای مسلمانان، مسیحیان و یهودیان است. بیت المقدس مکان مقدس برای یهودی ها، مسیحیان و مسلمانان است، پس بگذارید آنرا چراغ هدایت معنوی، پرتو تمدن و میراث مذهبی تمام بشریت بسازیم. در این چارچوب، کاری بسیار مهمی که برای عبور از موانع صلح باید شود همانا مربوط به زندانیان و بازداشت شده گان است. خیلی مهم است که باید آنها رها شوند تا مادران، خانم ها و فرزندان شان بار دیگر لبخند بر لب داشته باشد.
بگذارید تا این کودک تازه به دنیا آمده (صلح) را از توفان زمستان حفاظت کنیم، بگذارید آنرا با شیر و عسل از سرزمین شیر و عسل و بر سرزمین ابراهیم، اسماعیل و اسحاق، سرزمین مقدس و سرزمین صلح، تغذیه کنیم.
در اخیر به همتایانم در پروسه صلح، آقای ایزاک رابین، نخست وزیر اسرائیل و آقای شیمن پیرس، وزیر خارجه اسرائیل، بدست آوردن جایزه صلح نوبل را تبریک عرض می کنم.
منزه است خدواند،
صلح بر روی زمین،
و حسن نیت به همه مردم،
تشکر