(APD) گفتمان صلح افغانستان

ده دسامبر 1978

برگردان: فهیم نعیمی

اعلیحضرت شاه کشور ناروی، علیا حضرت ملکه، رییس و اعضای محترم کمیته جایزه صلح نوبل، بزرگان، مهمانان گرامی، خانم ها و آقایان!

 السلام و علیکم!

این شیوه سنتی احوال پرسی ما است. این جمله کوتاه احساسات عمیق و آرزوهای مان را به نمایش میگذارد. ما همیشه این جمله کوتاه را بر زبان میاوریم و بدان باور داریم.

اعلیحضرت، خانم ها و آقایان!

تصمیم کمیته صلح نوبل برای ارزانی کردن جایزه صلح نوبل به من، نه تنها از جانب مردم مصر به عنوان یک افتخار پذیرفته میشود، بلکه به عنوان تصدیق حمایت جهانی از تلاش های خستگی ناپذیر مان برای دستیابی به صلح در سرزمینی که خداوند پیام روشنایی و فرزانگی را به وسیله موسی، عیسی و محمد فرستاده است.

اعلیحضرت، خانم ها و آقایان!

این جایزه همچنان محصول تلاش های شخصیت بزرگوار رییس جمهور جیمی کارتر است که تلاش های بی امانش برای غلبه بر موانع صلح، سزاوار قدر دانی عمیق ماست.

مسیر صلح همان راهیست که پیدایش آن همزمان با طلوع تمدن انسانی است و مردم مصر با استفاده از نبوغ و مهارت شان آنرا تعقیب کرده اند. هیچ ملتی بر روی زمین بیشتر از ملت مصر بصورت مستمر باورمند به صلح و اصول عدالت که بنیاد صلح واقعی و دایمی را میسازد نبوده است.

ضروری میدانم در برابر این گردهمآیی عالی یادآور شوم،  که نخستین پیمان صلح ثبت شده در تاریخ به سه هزار سال قبل میرسد که میان "رامسس دوم" و "هتیو سلایس"  شاهزاده "هتیتیس" به امضا رسید که سبب ایجاد "صلح و برادری" میان دو ملت شد.

از آن زمان به بعد، در دوران های مختلف، حتا در زمانیکه جنگ به عنوان شر ضروری پنداشته میشد، مردم مصر خواهان صلح بودند ... آرزوی آنها آبادانی بود نه ویرانی، ایجاد بود نه نابودی، زیست با همی بود نه جدایی. از همین رو سرزمین مصر همیشه از جانب خداوند متعال گرامی داشته شده است: موسی در آن زندگی میگرد، عیسی از بی عدالتی و تسلط خارجی به آن پناه برد و قرآن به آن قداست بخشید. و اسلام که دین عدالت، برابری و ارزش های اخلاقی است به ابعاد معنوی مصر افزود.  

ما همیشه پذیرفته ایم که سلحشوری، جرئت، ایمان و انضباط که شاخصه های مفهوم سنتی جنگ است، در دورانی که جنگ معادل نابودی همگانی دانسته میشود، باید راهی برای بهبود زندگی باشد نه نابود.

  به همین خاطر است که آلفرد نوبل این جایزه را که حامل نام وی نیز میباشد ایجاد کرد تا انسان ها را بسوی جستجو و دستیابی به صلح، ترقی، پیشرفت و کامیابی تشویق نماید.

خانم ها و آقایان!

تمامی این مسایل در روشنی حرف هایست که یک سال پیش برای راه اندازی ابتکار اعاده صلح در سرزمینی که انسان با خدا سخن گفت ایراد نمودم.

از طریق وجود من این در واقع مصر جاویدان است که خودش را تجربه میکند: بگذارید جنگ را خاتمه ببخشیم، بگذارید زندگی با بر مبنای محکم برابری و حقیقت بنا بگذاریم. این صدایی است که آرزوی مردم مصر، اکثریت بزرگ مردم عرب و اسرائیلی و میلیون ها زن، مرد و طفل در سراسر جهان را، که شما امروز بدان احترام میگذارید، انعکاس میدهد. و این صدها میلیون انسان بر پاسخ رهبران مسؤول خاور میانه در برابر آرزوی فوق، در آینده، قضاوت خواهند کرد.

در جریان پروسه تأمین صلح ما به لحظۀ رسیده ایم که در آن باید هر یکی از ما نگاه نوی به اوضاع داشته باشد. مطمئنم که همه شما میدانید، زمانیکه من سفر تاریخی خود را به بیت المقدس انجام دادم، مقصدم ایجاد توافق سیاسی، همانند سایر سیاستمداران، نبود.

من این سفرم را بخاطری انجام دادم که معتقدم ما در برابر نسل حاضر و نسل های آینده مسؤول هستیم تا گام های مثبتی در راه صلح برداریم. این بزرگترین آرزوی انسان در طول تاریخ بوده است و ما چالش های موجود را به جان دل پذیرفته ایم تا بتوانیم صلح را از آرزوی صرف به واقعیت زندگی موجود تبدیل کنیم، دل های مردمان ما را بدست آوریم و آن ها را قادر سازیم تا فراتر از گذشته ناخوشایند به واقعیت ها نگاه کنند.

بگذارید بخاطر شما بیاورم که یک سال پیش در پارلمان اسرائیل من چه گفتم، من گفتم:

"بگذارید حقیقتاً برای تان ابراز دارم: اگر ما جداً در جستجوی صلح هستم پس امروز شانس خوبی برای صلح داریم، فرصتی که نمیتواند تکرار شود. اگر ما از این شانس استفاده نمیکنم و یا آنرا به هدر میدهیم، انسانیت و تاریخ آن شاهد حرکت ضد صلح و آرامش خواهد بود."

حالا در این گردهمآیی بزرگ میخواهم بار دیگر تعهد خود را تکرار کنیم که ما در کشور مصر با نگاه آینده نگرانه مصمم هستیم تا با ایمان محکم، مانند همیشه، در جستجوی صلح باشیم، هیچ راهی را برای رسیدن به این هدف گرامی فرو نگذاریم و میان فرزندان اسماعیل و فرزندان اسحاق مصالحه کنیم. در کنار تازه ساختن این تعهد که امیدوارم سایر گروه های سیاسی نیز به آن چنگ بزنند، بار دیگر یکی از گفته های خود را که یک سال پیش در پارلمان اسرائیل گفته بودم تکرار میکنم:

"هر زندگی که در جنگ نابود میشود، زندگی یک انسان است، صرف نظر از این که انسان متذکره یک عرب است یا اسرائیلی.

زنانی که بیوه میشوند، انسان اند، مستحق زندگی کردن در خانواده خوشحال، عرب یا اسرائیلی.

اطفال بی گناه، محروم از محبت و توجه پدرانه، همه اطفال ما هستند، بدون توجه به این که در خاک عرب یا اسرائیل زندگی میکنند. ما در برابر آنها مسؤولیت بزرگی بر عهده داریم؛ مسؤولیت تأمین شرایط خوب زندگی در حال حاضر و آینده روشن.

بخاطر همه اینها، بخاطر حفاظت از زندگی تمامی فرزندان و برادران مان، بخاطر اینکه جوامع امن و مؤلدی داشته باشیم، بخاطر ترقی انسان ها و برخورداری شان از حق زندگی محترمانه، بخاطر مسوؤلیتی که در برابر نسل آینده داریم و بخاطر لبخند هر طفلی که در سرزمین های ما بدنیا میایند. (باید صلح کنیم)."

این مفهومی از صلح است که امروز – روز جهانی حقوق بشر – آنرا تکرار میکنم. بگذارید در روشنایی صحبت های فوق در باره این مفهوم بیشتر صحبت کنم:

نخست از همه، گوهر حقیقی صلح که بیانگر ثبات و بقای آن نیز میباشد، عدالت است. هرگونه صلحی که بر اساس عدالت و پذیریش حقوق مردم بنا نیافته است، ساختاری از شن است که با نخستین باد از هم خواهد پاشید.

پروسه صلح شامل یک آغاز و گام های بسوی تحقق کامل آن است. برای رسیدن به صلح کامل پروسه متذکره باید اهداف تعیین شده خود را بدست آورد. هدف این است که امنیت مردمان منطقه تأمین گردد، و فلسطنیان به ویژه، باید حق زندگی آزاد توأم با شأن انسانی را بدست آورند. ما بصورت پایدار بسوی هدف متذکره به پیش میرویم. این چیزی است که برایش مبارزه میکنم. این جان مایه توافق "کمپ دیوید" است.

دوم اینکه صلح غیر قابل تقسیم است. برای تحقق آن باید تمامی طرف های شامل در منازعه بصورت کامل به آن بپیوندند.

سوم هم اینکه صلح و پیروزی در منطقه ما مستقیمن با هم مرتبط اند. تلاش های ما باید به هدف دستیابی به هر دو باشد، بخاطری که حفاظت مردم از تنگدستی و فقر همان قدر مهم است که نگهداری شان از سلاح های ویران کننده. و آخر هم اینکه صلح پدیدۀ است که برای دستیابی به آن همه باید دست بکار شوند. زیرا صلح فراتر از توافق رسمی یا پیمان است، فراتر از حرف های اینجا و آنجا. به همین دلیل است که برای تأمین صلح نیاز به سیاستمدارانی است که دارای دیدگاه مشخص برای صلح اند و فراتر از وضع موجود بسوی آینده خوب توجه دارند.

با توجه به این عقیده محکم - که در باور و تأریخ مردم ما نیز ریشه دارد- است که مردم مصر برای تأمین صلح در خاور میانه و سرزمینی که برای تمامی جهان از ارزش بسزایی برخوردار است، برخواسته اند. ما از هیچ گونه تلاشی دریغ نخواهیم ورزید، ناپدید نخواهیم شد، باور خود را از دست نخواهیم داد و مطمئن خواهیم بود که در نهایت به مقصد خویش خواهیم رسید.

از شما میخواهم تا با من دعا کنید که روزی صلح فرا برسد؛ صلحی که مبتنی بر عدالت و شناسایی حقوق تمامی مردمان بوده و زندگی شان را در حال و آینده شکل بدهد و برای ایجاد جهانی از پیروزی برای تمامی بشریت کمک کند.