منبع: Mother Jones
نویسنده: سدارتا ماهانتا
جمعه، 10 دسامبر 2010
برگردان: محمد فهیم نعیمی

قابل تعجب نیست که آقای امرالله صالح رییس اسبق امنیت ملی افغانستان در ماه جون از جانب آقای کرزی به دلیل ناکامی شان در جلوگیری از یک سلسله حملات تروریستی از حکومت اخراج شد (یا هم بر اساس گفته خود آقای صالح بخاطر علت ذکر شده، حاضر شد از پُست خود استعفاء دهد). چنانچه به روز پنچ شنبه آقای صالح در کنفرانسی که از جانب بنیاد "جیمزتاوون" در ایالات متحده امریکا برگزار شده بود واضح ساخت که او باور دارد، ستراتیژی را که آقای کرزی برای ختم جنگ و مصالحه با طالبان به امضاء رسانیده است، افغانستان را بسوی بحرانی دیگری هدایت خواهد کرد. او گفت که تلاش رهبری افغان برای اتخاذ این ستراتیژی نشان داد که تا چه حدی اداره وی از واقعیت های موجود در منطقه بی خبر است.

مقامات غربی آقای صالح را که از لحاظ قومی به ملیت تاجیک مربوط میگردد، یکی از هوشیارترین و قابل اعتماد ترین اعضای حکومت کرزی میدانستند. صالح یکی از اعضای اتحاد شمال بود و در کنار قومندان مسعود در برابر طالبها جنگیده بود و به حیث رییس استخبارات فعالیت میکرد. بعداً همین پُست را در حکومت کرزی نیز احراز کرد.

در سخنرانی خود در کنفرانس بنیاد "جیمز تاوون" در باره گفتگو با طالبان اظهار داشت که "آنچه سبب مغشوش شدن و بی حاصل شدن جنگ در افغانستان شد، همانا مسأله گفتگو با طالبان است. ما میتوانستیم با القاعده و طالبان در 14، 15 یا 20 سپتامبر 2001 مصالحه کنیم. چه ضرورتی بود تا میلیون ها دالر را برای جنگ مصرف کنیم؟ آنها عین همان دشمنان ما هستند."

با عدم پیشرفت در گفتگوها با طالبان، حکومت آقای کرزی به اهداف خود نرسیده است. نتیجه این تلاشها چیزی بود که صالح بدان اشاره کرد؛ جریان تحقیر آمیز گفتگوی دولت با ملا منصور "دروغین" که در آن یک "بقال" مقامات حکومتی را متقاعد کرده بود که او ملا اختر محمد منصور یکی از شخصیت های بلند پایه طالبان است و برای مذاکره حاضر شده است. صالح تذکر میدهد که مرد مذکور بعد از اینکه نتوانست بدرستی ثابت کند در سال 2008 توسط نیروهای اداره امنیت ملی رد شده بود. جانفشانی حکومت کرزی برای رسیدن به توافق تأریخی با طالبان یک امر کاملاً خیالی است که آرزوهای غیر واقع بینانه شان را برای پیشرفت در زمان موجود نشان میدهد.

از دید وی تلاش برای گفتگو و معامله با طالبان در حقیقت به معنای تلاش برای خاتمه بخشیدن به حضور سربازان ایالات متحده امریکا در کشور است، بدون اینکه دیده شود که آیا واقعیت های موجود در منطقه تغییر نموده اند یا نه. او می افزاید "معامله با طالبان ممکن است ثبات فریبندۀ را ایجاد کند، اما هیچگاهی نمیتواند ثبات دایمی را ایجاد نخواهد کرد تا افغانها و خارجی ها بتوانند با اطمینان کامل سرمایه گذاری کنند و اقتصاد افغانستان را به اقتصاد پویا تبدیل نمایند."

آقای صالح طالبها را مورد پرسش قرار داد "آیا آنها قادر خواهند بود تا با داشتن اسلحه AK-47s منافع ملی ما را تهدید نمایند؟ بیاد داشته باشیم که طالبان القاعده را کمک کردند تا حادثه یازدهم سپتامبر به وجود بیاید، آنها هنوز هم همان سلاح را در اختیار دارند." راه حلی که آقای صالح ارایه میکند اینست که "طالبان را خلع سلاح کنید. آنها را از حالت بسیج بیرون کنید، خلع سلاح کنید و پایگاه های شان را در نزد استخبارات پاکستانی نابود کنید... آنها مجبور کنید تا فضای دموکراتیک فعالیت سیاسی کنند – اگر برنده شدند برای شان اجازه دهید حکومت کنند." هرچند آقای صالح معتقد است که "آنها در فضای دموکراتیک کشوری که قانون حاکم است خواهند مرد، نه در جایی که سلاح حاکم باشد و نه هم تحت حاکمیت ترس و ارعاب."

آقای صالح همچنان مفکوره جالبی برای ایجاد تغییرات در وضعیت جنگ دارد، که آن هم توجه به پاکستان است. او میگوید از یازدهم سپتامبر بدینسو پاکستان بصورت جزئی همکاری کرده است. هر از گاهی ایالات متحده امریکا فریب آنکشور و سازمان استخبارات آنرا خورده است. صالح حتا ادعا کرد که مقامات پاکستان بصورت خصوصی نزد وی پذیرفته اند، که با وجود تعهدات شان در زمانهای متعدد کشور شان مجبور بوده تا راه خود را تغییر بدهند. "این در حالیست که ایالات متحده امریکا باور دارد که با دادن پول و منابع به پاکستان میتواند رفتار آنکشور را از بد به خوب تبدیل کند، اما این در واقع امتیاز دادن به رفتار بدی است که همچنان ادامه دارد."

آقای صالح می افزاید که مقامات حکومتی و نیروهای امنیتی باید بیشتر مستقل و در برای افغانها پاسخگو باشند. افغانها و حکومت شان باید برای روزی که امریکا و ناتو کشور شان را ترک خواهد کرد کاملاً آماده باشند.

"ما سخنرانی های سیاستمداران امریکایی را میشنویم که میگویند "ناکامی یک انتخاب نیست". اما حالا چنین به نظر میرسد، مثلیکه ناکامی یک انتخاب است. و پیام کلیدی من برای واشنگتن این است که: این یک جنگ قابل پیروزی است و طبعیت دشمن ما هنوز هم تغییر نکرده است."

او افزود: "مردم مرا دوست دارند، آنهاییکه آینده افغانستان در خطر میبینند، بناً ما در حال آماده شدن برای انتخاب راه دوم هستیم."

نوت: این مطلب اقتباسی از هفته نامه کابل است.